{\it Toutes proportions gardées}, with all my love for objectivity and hate for national nepotism, “Mineral”, is the best record of Red Trio I know. I have it in a form of red transparent LP. The recording took place live in Concert in Kraków and Wroc\l aw. Side a contains an 11 minutes long free improvisation, as well as the Side b. The amazing music of the RED trio becomes here absolutely magicalin the presence of Gerard and Piotr. It is completely new kind of free improvisation, not heard before. For me it is a true Portuguese_Polish masterpiece of the world dimension. Maciej Lewenstein
______________________________
Żywiołowa i kompaktowa (to drugie oczywiście w sensie zwartości: nieco ponad 20 min. muzyki) koncertowa improwizacja portugalskiego Red Trio z dwójką naszych czołowych jazzmanów: Gerardem Lebikiem i Piotrem Damasiewiczem, zarejestrowana w Krakowie i Wrocławiu. Dobrze wyważone są tu proporcje tego wspólnego grania, chociaż jak dla mnie oba te utwory stanowią w pierwszej kolejności popis Lebika na saksofonie tenorowym. I w ogóle mam wrażenie, że na tle poprawnej gry Portugalczyków to nasi soliści tu błyszczą.
Błyszczy też czerwony winyl wycięty przez Mata Coltona, który udało mi się zagrać na 33 obroty zamiast (właściwych) 45, na początku nie zauważając błędu. Brzmiało w sumie niewiele gorzej, chociaż trąbka Damasiewicza zamieniała się momentami w saksofon Lebika, a całość – lekka i dynamiczna – nabrała dość ponurego wyrazu. No i straciła na jakości. Ale czego się nie robi, żeby nie zmieniać obrotów w gramofonie – bo choć odpowiednio czerwona wkładka z „red” w nazwie na pokładzie, to przestawka z 33 na 45 akurat w tym modelu wiąże się ze zdejmowaniem talerza.
_____________________________
Provavelmente, o texto anterior para os RED trio dirá algo como ‘um dos mais promissores trios da actualidade’, e palavras como ‘reconhecimento’ (com a opção ‘internacional’) ou ‘digressão’ deve estar por lá, quase de certeza. Ou então algo similar, pois nada se passou de novo senão a solidificação desta unidade sonora que parece agora galgar as suas próprias fronteiras conhecidas. Por isso, é natural que vejamos este tipo de acontecimentos, quando outros músicos entram no seu jogo, nunca deixando que o coração deixe de bater forte e seguro. No mês passado andaram pela Polónia a espalhar charme com Gerard Lebik (saxofone) e Piotr Damasiewicz (trompete) – duas vozes que têm sido prioritárias no caminho internacional e nacional do RED trio (Rodrigo Amado, John Butcher e Nate Wooley, por exemplo) – e promover este “Mineral” na terra da Bocian. Passando por Cracóvia e Wroclaw, de onde vieram cada um dos lados deste LP. Hernani Faustino, Rodrigo Pinheiro e Gabriel Ferrandini continuam a fazer tudo bem feito nas terras do free. Flur
http://www.flur.pt/2015/04/23/red-trio-gerard-lebik-piotr-damasiewicz-mineral-lp/
____________________________
Surpreendente, ainda que não da forma mais positiva, é o outro registo, também em concerto, do Red Trio saído este ano, com selo da polaca Bocian Records. Depois de John Butcher, Nate Wooley e Mattias Stahl, os convidados são agora Gerard Lebik e Piotr Damasiewicz. A música de “Mineral” é óptima, atenção, mas tem um problema: este é um Red Trio espartilhado no free jazz, e isso porque, sendo essa a linguagem dos dois sopradores da Polónia, Pinheiro, Faustino e Ferrandini ficaram enredados num tipo de discurso que só em parte é o seu. Os três Red são mais, muito mais, do que aquilo que ouvimos neste LP partilhado com músicos que os fecharam numa fórmula, em vez de os apoiarem ou incentivarem na típica abordagem de abertura que é a sua.
LP? Sim, “Mineral” é um “long playing”, tal como o mencionado “Rebento”, mas deve ser ouvido em 45 rpm, como se fosse um single. Aliás, a audição total do álbum não chega aos 30 minutos. Rui Eduardo Paes, Jazz.pt
____________________________
Na het concert in Munchen trok het trio ook nog naar Polen, om er een paar concerten te spelen met lokale vertegenwoordigers Gerard Lebik (sax) en Piotr Damasiewicz (trompet), muzikanten op wiens albums Ferrandini meermaals opdook. Dit jaar verscheen het resultaat daarvan bij het Poolse Bocian Records en al snel wordt duidelijk waarom de Portugezen zo enthousiast waren over de samenwerking en begin 2015 prompt terug gingen naar Polen voor een aantal concerten met deze bezetting. Deze compacte vinylrelease, eigenlijk een EP met 2 stukken die samen goed zijn voor amper 22 minuten, heeft dus een beperkte duur, maar bevat een uitbundige hoeveelheid ideeën en energie. In de opener, opgenomen in Krakow, wordt de toon meteen gezet door een scheurende trompet. Vervolgens is de band vertrokken voor een intense performance die de spanning hoog houdt.
De band sluit iets nauwer aan bij de explosieve freejazztraditie dan gewoonlijk, maar blijft vooral een imposante democratie, weerbarstig en spelend met een kolkende energie. Vooral wanneer Lebik zich erbij voegt en Pinheiro percussief hamerend uitvalt, krijgt de muziek een enorme boost en voel je dat befaamde evenwicht van vrijheid en cohesie, hier uitgewerkt in een even abstracte als bevlogen beweging van een onstuitbaar vijfkoppig beest. Het tweede stuk, daags erna opgenomen in Wrocław, ruilt de woeste kracht in voor een even geagiteerde, maar grilliger aanpak, met vooral springerige piano-intervallen en een stuiterende ritmesectie die Lebik even het hoogste woord laten voeren. Zodra de energie even afneemt, gaat het stokje naar Damasiewicz, die in een levendige dialoog gaat met Faustino, waarna de band zich terugtrekt in een minimalistische en hypnotiserende onheilszone die een mooi en (vooral) opvallend contrast vormt met het uitbundige detailwerk van de eerste helft. Opnieuw een release die erg de moeite is. Beelden van de recente tour doen hopen dat er daar ook opnames van gemaakt werden.
Guy Peters http://enola.be/muziek/artikels/25990:the-portuguese-connection-2015-pt-4-red-trio-casa-futuro